Τι είναι η λογοκρισία, η λογοκρισία από το παρελθόν στο παρόν

Τι είναι η λογοκρισία, τι είναι η λογοκρισία;

Καθώς εμβαθύνουμε στη λογοκρισία, παραδείγματα της οποίας συναντάμε σε πολλούς τομείς, τα γεγονότα σχετικά με την εμφάνιση και την εφαρμογή της φέρνουν πολλά ζητήματα που θα εγείρουν ανησυχίες. Η λογοκρισία, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να έχει αθώο σκοπό, έχει μετατραπεί σε ένα στοιχείο που απειλεί την ελεύθερη βούληση με την πάροδο του χρόνου.
Λογοκρισία εξ ορισμού.
Λογοκριτής; Είναι η απαγόρευση όλων ή μερών προϊόντων όπως ειδήσεις, βιβλία, εικόνες, ταινίες, άρθρα που κρίνονται απαράδεκτα από άποψη δημοσίου συμφέροντος, με την εξέταση τους πριν από τη δημοσίευσή τους.
Η λογοκρισία έχει συμπεριληφθεί στη ζωή μας από τους πολύ αρχαίους χρόνους της ανθρώπινης ιστορίας, αλλάζοντας τον τρόπο εφαρμογής και τη σοβαρότητά της. Από τους αιώνες π.Χ., η λογοκρισία εφαρμόζεται με το φόβο της απώλειας της εξουσίας, μερικές φορές αυξάνοντας τη διάσταση της βίας σε πολύ υψηλές διαστάσεις και με την άσκηση απόλυτης πίεσης στους ανθρώπους, η συνειδητοποίηση και η ελεύθερη βούληση έχουν προσπαθήσει να αποτραπούν. Για παράδειγμα; Τα βιβλία του Αχιλλέα, του Ευριπίδη και του Αριστοφάνη, που ήταν κατά της σκλαβιάς στην ελληνική χερσόνησο, κρίθηκαν απαράδεκτα και κάηκαν στις πλατείες. Την ίδια περίοδο, τα βιβλία στις Βιβλιοθήκες του Μπέργαμα και της Αλεξάνδρειας καταστράφηκαν από καύση.
Λογοκριτής, Θεσμοθετήθηκε με την εφεύρεση του τυπογραφείου και την αύξηση της εκτύπωσης βιβλίων.
Το τυπογραφείο εφευρέθηκε και διαδόθηκε στην Ευρώπη το 1444. Το τυπογραφείο μπόρεσε να εισέλθει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1729 και μόνο ορισμένα βιβλία επιτρεπόταν να τυπωθούν. Για παράδειγμα, την περίοδο του Μεγάλου Βεζίρη Σεϊτ Αλή Πασά, η ανάγνωση βιβλίων επιστήμης, αστρονομίας και φιλοσοφίας θεωρούνταν απαράδεκτη και εμποδιζόταν να φτάσει στο κοινό.
Η πρώτη επίσημη πρακτική λογοκρισίας στην Οθωμανική περίοδο ξεκίνησε το 1864 με τους Κανονισμούς Τύπου. Με αυτή τη ρύθμιση, ο Τύπος και η ραδιοτηλεοπτική μετάδοση επιχειρήθηκε να ελεγχθούν, δόθηκε άδεια για την έκδοση εφημερίδων και περιοδικών και η κυβέρνηση απέκτησε την εξουσία να κλείνει τα όργανα των ΜΜΕ όταν το κρίνει απαραίτητο. Ως αποτέλεσμα, πολλές εφημερίδες και περιοδικά έκλεισαν, συγγραφείς συνελήφθησαν και εξορίστηκαν.
Κανονισμοί Τύπου – Άρθρο 15:
«Εάν δημοσιεύονται άρθρα που μπορούν να θεωρηθούν ως προσβολή του μονάρχη και της οικογένειας της κυβέρνησης και επίθεση στα δικαιώματα κυριαρχίας, επιβάλλεται ποινή φυλάκισης από 6 μήνες έως 3 χρόνια ή πρόστιμο 25-100 χρυσών».
*Ολόκληρος ο κανονισμός είναι γεμάτος απαγορεύσεις και κυρώσεις.
Η περίοδος που έγινε πιο έντονη η λογοκρισία ήταν η II. Περίοδος Abdülhamit (1878). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλές εφημερίδες και περιοδικά έκλεισαν και ό,τι τυπώθηκε ελέγχονταν για πολιτική συμμόρφωση. Τόσο που μετά από λίγο οι εφημερίδες αναγκάστηκαν να δημοσιεύσουν άδεια τα λογοκριμένα μέρη.
Η λογοκρισία που εφαρμόστηκε στον Τύπο κατά τη Δεύτερη Συνταγματική Περίοδο καταργήθηκε, επομένως, η 23η Σεπτεμβρίου, ημερομηνία ανακήρυξης της Συνταγματικής Μοναρχίας, άρχισε να εορτάζεται ως Ημέρα Τύπου.
Πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η λογοκρισία ήταν ευρέως διαδεδομένη σε χώρες που διοικούνταν από τον φασισμό και τον ναζισμό. Δυστυχώς, η ελευθερία του λόγου και του τύπου δεν μπορεί να αναφέρεται σε τέτοια μέρη. Σε χώρες που διέπονται από τη δημοκρατία, η λογοκρισία (αισχρότητα, βωμολοχία κ.λπ.) μπορεί να εφαρμοστεί σε ειδικές περιπτώσεις.
*II. Η λογοκρισία ασκήθηκε επίσης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Καθώς αναπτύχθηκαν οι βιομηχανίες του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, οι ταινίες, οι τηλεοπτικές εκπομπές, οι σειρές κ.λπ. άρχισε να αυξάνεται. Αυτή η αύξηση έφερε μαζί της την ποικιλομορφία του θέματος. Το γεγονός ότι πολλές απόψεις φθάνουν αναπόφευκτα σε μεγάλες μάζες έχει κάνει αυτούς τους τομείς να παρακολουθούνται εντατικά και να λογοκρίνονται όταν είναι απαραίτητο. Οι πιέσεις των κυβερνώντων για το θέμα αυτό διέφεραν κατά καιρούς.
*Η τηλεόραση στην Τουρκία εποπτεύεται από το RTÜK (Ανώτατο Συμβούλιο Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης). Το RTÜK έχει το δικαίωμα να διακόπτει τις εκπομπές όταν το κρίνει απαραίτητο.