Το ποίημα του Mehmet Akif Ersoy Çanakkale .. "Το άκουσα πολλές φορές, σας καλωσορίζω"

ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΑΝΑΚΚΑΛΕ

τι είναι αυτός ο πονόλαιμος; Έχεις σύζυγο αυτόν τον κόσμο;
Φορτώνοντας τέσσερις από τους πιο πυκνούς στρατούς
Στα Μάρμαρα για να βρεις δρόμο από το λόφο
Μια μικρή γη περιτριγυρισμένη από πόσα ναυτικά.
Τι ξεδιάντροπη περιφρόνηση που έχουν κλείσει οι ορίζοντες
Nerde- gösterdiği vahşetle “bu bir Avrupalı!”
Saydirir- αρπακτικό, παράλογο σύμπλεγμα ύαινας
Αν υπάρχει, έχει έρθει και έχει ανοίξει τη φυλακή ή το καφενείο του.
Ο παλιός κόσμος, ο νέος κόσμος, όλοι οι άνθρωποι
Βράζει σαν άμμος, Κρίση αλήθειας, Κρίση αλήθειας!

-

Ο επτά κλιματικός κόσμος στέκεται μπροστά του,
Ψάχνετε με την Ostralia, στον Καναδά.
Τα πρόσωπα είναι διαφορετικά, οι γλώσσες, τα δέρματα είναι πολύχρωμα,
Υπάρχει ένα απλό περιστατικό. θηριωδίες ίσες.
Κάποιοι Ινδουιστές, άλλοι κανίβαλοι, άλλοι δεν ξέρω τι κόπο
Ξέρεις, η ταούνα είναι και σκληρότητα, αυτή η επαίσχυντη εισβολή.
Ω, δεν υπάρχει ο εικοστός αιώνας, αυτό το ευγενές πλάσμα,
Είναι δικαιολογημένα μίζερο όσα αγαπημένα κι αν έχει.
Ο Μεχμέττσικ που έκανε εμετό στεκόταν μπροστά του για μήνες,
Χύθηκε το μυστήριο στο στομάχι του αυθάδη.

-

Αν δεν σκιζόταν η μάσκα, αυτό το πρόσωπο ήταν ακόμα καταστροφή για εμάς.
Η αιματηρή αλήθεια που λέγεται πολιτισμός είναι θρασύ!
Τότε ο πελάτης esbap για την καταστροφή στο καταραμένο
Είναι τόσο φοβερό που το καθένα καταστρέφει μια περιουσία.
Από την άλλη πλευρά, τα κίνητρα διαλύουν το μυαλό,
Οι σεισμοί έχουν σηκωθεί από εδώ και στο εξής,
Αστραπές βόμβας κατεβαίνει από τον εγκέφαλό σας και από κάθε τάφρο,
Αυτός ο λιοντάρι στρατιώτης σβήνει στο στήθος του.
Χιλιάδες υπονόμοι σαν κόλαση κάτω από το έδαφος,
Εκατοντάδες άνδρες κάηκαν από κάθε υπόνομο που πετάχτηκε.

-

Ουρανοί σε πτώση του θανάτου, γη σε νεκρή έκρηξη,
Τι φοβερός τύπος είναι.
κεφάλι, μάτι, κορμός, πόδι, χέρι, σαγόνι, δάχτυλο, χέρι, πόδι
Χωρισμένες κορυφογραμμές και κοιλάδες, καταρρακτώδεις βροχές.
Αυτά τα απεχθή χέρια ντυμένα με πανοπλίες σκορπίζονται,
Πλημμύρες από κεραυνούς, πλημμύρες από φλόγες.
Δίνει τη φωτιά στα ανοιχτά σεντούκια,
Αμέτρητα αεροπλάνα που πλέουν σε ένα κοπάδι.
Οι οβίδες βρέχουν σφαίρες πιο συχνά από τα τουφέκια κανονιού
Δείτε τον ηρωικό στρατό να γελάει με αυτή την απειλή.

-

Ούτε ατσαλένια προμαχώνες ούτε ο Σίνερ θέλει από τον αντίπαλό του,
Θα ληφθεί πριν από την πίστη στο στήθος σας;
Ποια δύναμη θα τον συντρίψει;
Επειδή είναι η θεϊκή εγκατάσταση, το κείμενο είναι οχύρωση.
Περιτυλιγμένα, χαμηλωμένα οχυρώματα θέσης-i,
Ο Sun-i-fishar δεν μπορεί να συγκρατήσει την αποφασιστικότητα του ανθρώπου.
Αν αυτά τα στήθη είναι το αιώνιο ser hadd της Hüda
Είπε, «Σουν-ι Μπέντι μου, μην το πατήσεις».
Μιλούσα για τη γενιά του Asım! διαβρωμένη αλήθεια,
Εδώ δεν πάτησε την τιμή του, δεν θα πατήσει!

-

σώμα αμφιβολίας, κοίτα τα βουνά, τις πέτρες,
Στη Γη, αν δεν υποκύψει, αρχίζει να λυγίζει.
Ξαπλώνει πυροβολημένος και απλωμένος στο πεντακάθαρο μέτωπό του,
Ω ΚΥΡΙΕ, τι ήλιοι δύουν για μισοφέγγαρο!
Α, έπεσε στο χώμα για αυτή τη γη, στρατιώτη!
Αν οι πρόγονοι κατέβαιναν από τον ουρανό και το φιλούσαν, θα άγγιζε το καθαρό μέτωπό του.
Πόσο σπουδαίος είσαι που το αίμα σου σώζει τον Ταουχίντ,
Τα λιοντάρια του Bedr ήταν τόσο ένδοξα.
Ποιος πρέπει να σκάψει τα ζυμαρικά που δεν θα σας σφίξουν;
“Gömelim gel seni tarihe!” desem, sığmazsın.
Αυτό το βιβλίο δεν είναι αρκετό για τον edvara που χρησιμοποιούσες,
Μόνο η αιωνιότητα θα σε κάνει istiab.

-

Αν σου βάλω την Κάαμπα στο κεφάλι λέγοντας ότι αυτή είναι η πέτρα,
Κι ας ακούσω την αποκάλυψη της ψυχής μου και την περάσω στην πέτρα της.
Τότε αν πάρω τον ουράνιο θόλο, στο όνομα της Ρίντα,
Αν τον τραβήξω στη σαρκοφάγο του που αιμορραγεί, με όλο του το έλεος,
Ακόμα κι αν χτυπήσω τον ανοιχτό τάφο του Ebr-i Nisan, το ταβάνι
Μακάρι να μπορούσα να επεκτείνω τη Süreyya με επτά λάμπες από εκεί.
Είσαι αιμόφυρτος κάτω από αυτόν τον πολυέλαιο
Αν φέρω το φως του φεγγαριού ενώ είμαι ξαπλωμένος
Αν περιμένω μέχρι την ανάσταση, σαν τον τάφο σου
Αν λεβρίζω τον πολυέλαιό σου με το φαγάκι της ημέρας
Αν ταρακουνήσω τα καλυμμένα μαυριτανικά βράδια,
Δεν μπορώ να πω στη μνήμη σου ότι θα μπορούσα να ξανακάνω κάτι.

-

Εσύ που είσαι το τελευταίο πρόσωπο του λαού, έσπασες το κράτος σου.
Saladin, ο πιο αγαπημένος σουλτάνος ​​του τραγουδιού σου
Το έκανες όπως ο Kılıç Arslan, θαυμάζοντας
Απογοήτευση όταν πολιορκείς και πνίγεις το Ισλάμ
Έσπασες αυτόν τον σιδερένιο κύκλο στο στήθος σου
Εσύ, το όνομά σου που ταξιδεύει με την ψυχή σου
Αν σε έθαβαν στις στάχτες, θα ξεχείλιζες αλίμονο!
Δεν σου έρχονται αυτοί οι ορίζοντες, δεν θα σε πάρει αυτή η τζιχάντ!
Ω γιε του μάρτυρα, μη μου ζητάς μάρτυρα, μακμπέρ
Sana avucunu açmış duruyor PEYGAMBER…

-

συσσωμάτωση: συσσωμάτωση
sun-i fiver: τι κάνει ο άνθρωπος
lebriz
iclal: δύναμη και δύναμη